برای درک موقعیت علمی امام و مقام پر ارج حضرت صاحب الامر (ع) که آخرین حجت خداوند است به احادیث چندی اشاره می کنیم: پیامبر (ص) فرمود: دوازده نفر از اهل بیت من، خداوند علم و فهم و حکمت مرا به آن ها عطا فرموده، و آن ها را از خاک و گل من آفریده است. [1] امیرالمؤمنین علی (ع) فرمود: «علم مرگ و میرها به ما داده شده، علم تأویل و تنزیل و حل و فصل خصومت ها به ما عطا گردیده، علم حوادث و وقایع به ما داده شده و هرگز چیزی از ما پوشیده نمی ماند.» [2] و در حدیث دیگری می فرماید: آسمان ها و زمین در نزد امام، همچون کف دست اوست، ظاهر و باطن آن ها را می فهمد و نیک و بد آن ها را می شناسد. [3] امام باقر (ع) می فرماید: دیدگان امام به خواب می رود ولی قلبش همیشه بیدار است... از پشت سر همچون پیش رو می بیند، و فرشتگان پیوسته با او سخن می گویند تا زمانی که روزگار او به سر آید. [4] و نیز درباره علم و دانش حضرت مهدی (ع) می فرماید: علم به کتاب خدا و سنت پیامبر (ص) در دل مهدی ما، همچون زراعت می روید، پس اگر کسی از شما باقی بماند تا زمانی که آن حضرت را درک کند، باید به هنگام سلام دادن به وی بگوید: «السلام علیکم یا اهل بیت الرحمه و النبوه و معدن العلم و موضع الرساله» [5]
امام صادق (ع) فرمود: «همه دنیا هماند یک حبه گردو در برابر امام، نمایان است و چیزی از آن بر او پوشیده نیست. از هر طرف بخواهد در آن تصرف می کند، آن چنان که یکی از شما در سفره ای که در برابرتان گسترده است، از هر طرف بخواهد دست می برد و از آن بهره می گیرد. [6] و در حدیث دیگری می فرماید: امام هنگامی که در شکم مادر است می شنود...
و چون به امامت رسید، خداوند برای او عمودی از نور بر می افرازد که به وسیله آن، اعمال مردم هر شهری را می بیند. [7] و درباره علم حضرت مهدی (ع) می فرماید: هنگامی که امور به دست حضرت صاحب الامر (ع) برسد، خدای تبارک و تعالی، هر زمین پستی را برای او بالا می برد، و هر زمین بلندی را پایین می آورد تا این که همه جهان همانند کف دست او، برایش آشکار شود. [8] از مجموع این روایات، پی به عظمت حضرت مهدی (ع) و علم و دانش او می بریم.
پی نوشت:
[1] منتخب الاثر، ص 32؛ کشف الغمه، ج 2، ص 507
[2] الزام الناصب، ج 2، ص 246
[3] بحارالانوار، ج 25، ص 173
[4] کافی، ج 1، ص 388؛ بحارالانوار، ج 25، ص 168
[5] بحارالانوار، ج 51، ص 36
[6] اختصاص مفید، ص 217؛ بحارالانوار، ج 25، ص 367
[7] کافی، ج 1، ص 387
[8] بشاره الاسلام، ص 243
منبع:
موعودنامه(فرهنگ الفبایی مهدویت)/مجتبی تونه ای/ص314
نظرات شما عزیزان: